İki yaşındaki Iyla-Mae, temmuz ayında bir öğleden sonra kreşten eve kusma şikayetiyle döndü. Çocuğu kreşe giden anneleri çok iyi bilir ki, bu küçük çocuklar için alışılmadık bir durum değildir.
Ancak öncekilerden farklı olarak kusmalar devam etti ve dört gün sonra Iyla-Mae histerik gözyaşlarıyla uyandı, hareket edemiyordu.
Annesi 27 yaşındaki Paige Coneley, acil yardım hattını aradı ve küçük kızı doğrudan acil servise götürmesini tavsiye edildi. Doktorlar beyninin tomografisini çektiler ve nöbet geçirdiğine dair belirtiler tespit ettiler.
100.000 KİŞİDEN BİRİNİ ETKİLEYEN BİR FELÇ TÜRÜ
Iyla-Mae, Southampton Genel Hastanesi’ndeki uzman bir birime yönlendirildi ve doktorlar, onun serebral venöz sinüs trombozu (CVST) geçirdiğini doğruladılar. Bu, yılda yaklaşık 100.000 kişiden birini etkileyen ve özellikle çocuklarda yaygın olan nadir bir felç türüdür.
CVST, beyinde sıvının boşaltılmasından sorumlu kanal ağında kan pıhtısı oluşmasına neden olur. Tıkanıklık, hassas damarlarda hasara yol açarak beyinde şişme ve kanamaya sebebiyet verir.
Bu olaylar zinciri, beyne oksijenli kan akışının engellenerek önemli nörolojik hasara yol açtığı inmenin bir parçasıdır.
HER ŞEYİ SIFIRDAN ÖĞRENMESİ GEREKİYOR
Doktorlar Iyla Mae’nin kusma hastalığının felcin habercisi mi yoksa nedeni mi olduğu konusunda net değiller. Ancak araştırmalar, uzun süreli ve projektil kusmanın kan basıncında aşırı yükselmelere neden olarak kan pıhtısı oluşumuna katkıda bulunabileceğini gösteriyor.
Kusmanın yanı sıra uyuşukluk, nöbetler ve yürüme sorunlarının da inmenin ilk uyarı işaretleri olabileceği biliniyor.
Paige Coneley, kızının beynindeki hasarın boyutunun, ‘her şeyi sıfırdan nasıl yapacağını yeniden öğrenmesini’ gerektirecek kadar büyük olduğunu söyledi.
17 HAFTA BOYUNCA HASTANEDE KALDI
Küçük kız, temmuz ayı ortalarında beynindeki sıvıyı azaltmak için bir ameliyat geçirdi ve dört gün yoğun bakımda kaldı. Ardından Southampton Çocuk Hastanesi’nin nöroşirürji servisine nakledildi ve burada tam 17 hafta boyunca tedavi gördü.
Doktorlar Paige Coneley’i ikinci bir inme ve beyinde daha fazla kanama olasılığı olduğu konusunda uyardı. Bu haber bir anne için tam anlamıyla yıkıcıydı: Paige duydukları karşısında yere yığıldı ve ağlamaya başladı.
‘GÖZLERİMİ KAPADIM, TEK HAYAL EDEBİLDİĞİM KIZIMIN CENAZESİYDİ’
Daily Mail’e konuşan anne, “Bir sandalye aldım, yatağının yanına oturdum, elini tuttum ve kulağına fısıldadım ‘annenin sana senin bana olduğundan daha fazla ihtiyacı var. Hadi bebeğim.’ Gözlerimi kapadım ve tek hayal edebildiğim onun cenazesini planladığımdı” ifadelerine yer verdi.
Başarılı geçen ameliyatın ardından Iyla-Mae altı ay boyunca kan sulandırıcı ve nöbet önleyici ilaçlar aldı, yoğun bir rehabilitasyon sürecinden geçmeye başladı.
Anne Coneley, “Başının kontrolünü biraz kazanmasına yardımcı oldular, ancak bazen aşağı doğru düşüyor” dedi.
Terapi, küçük kızın oturmasına ve ayakta durmasına yardımcı olmayı amaçlıyordu, ancak her zaman desteklenmesi gerekiyordu. Diğer rehabilitasyon görevleri arasında Iyla-Mae’ye oyuncaklarındaki ‘düğmelere nasıl basacağını’ öğretmek de vardı.
Konuşma ve dil uzmanları ayrıca yutma yeteneğini ne kadar iyi olduğunu kontrol ettiler. Eylül ayında Iyla-Mae yoğurt yutabilir hale geldi ki bu bir gelişme sayılır.
HÂLÂ YÜRÜYEMİYOR, KENDİ BAŞINA OTURAMIYOR
Ancak Paige Coneley, emme refleksinin geri gelmediğini, yani henüz biberondan su içemediğini söyledi ve şunları ekledi:
“Hâlâ yürüyemiyor, kendi başına oturamıyor ya da ayakta duramıyor, kendini besleyemiyor, konuşamıyor ve her zaman bir sandalyede olması gerekiyor. Eğer yerde oturuyorsa, düşmesini engellemek için arkasında oturmamız gerekiyor. Onun için her şeyi yapmak zorundayım.”
Iyla-Mae, 7 Kasım’da Southampton Çocuk Hastanesi’nden taburcu edildi ve son beş aydır kendisine yardımcı olan personelin alkışlarıyla uğurlandı.
Aylar süren yoğun rehabilitasyona rağmen Iyla-Mae’nin hala yeniden öğrenmesi gereken çok şey var ve Paige Coneley, kızına ihtiyaç duyduğu ekstra yardımı sağlamak için özel bir fizyoterapiste fon sağlamaya yardımcı olmak amacıyla bir bağış sayfası kurdu.
Fizyoterapistleri Iyla-Mae’nin seanslarını günde iki kereden haftada bir kereye düşürdüler.
Anne, “En azından biraz bağımsızlık kazanması için yoğun fizyoterapiye ihtiyacı var. Örneğin kendi başına oturabilmek ve oyuncaklarla oynayabilmek… Şu anda bunu yapamıyor. Çılgın küçük kızımı geri kazanmak için elimden gelen her şeyi yapmak istiyorum” dedi.
